محمدعلی امیرجاهد در سال ۱۲۷۵در تهران به دنیا آمد. او که نخستین فرزند خانواده بود، تحصیلات ابتدایی را در مکتب‌خانه شمس در گذر شیخ صفی‌الدین و مدرسه علمیه در خیابان شنی گذراند و برای تکمیل تحصیلات به دارالفنون رفت

در همین حال تا آغاز جنگ جهانی اول در روزنامه رسمی و جراید آن زمان به کار خبرنگاری و خدمات مطبوعاتی اشتغال داشت.
در سال ۱۲۹۹به استخدام مجلس شورای ملی درآمد و دبیر انجمن اشاعه واعتلای موسیقی شد و مدتی هم مسئولیت هنرستان شبانه موسیقی را برعهده داشت.

وی در سال ۱۳۰۵به انتشار سال‌نامه پارس پرداخت که انتشار آن ۲۸سال ادامه یافت. امیرجاهد در سفری که به غرب ایران داشت توسط نیروهای قزاق روسیه دستگیر و پس از مدتی آزاد شد. 

در سال ۱۳۰۸تصنیف‌های او با صدای قمرالملوک وزیری و تار ارسلان درگاهی و مرتضی نی‌داوود بر روی صفحات ۷۸دور ضبط شد. این آثار شامل تصنیف‌هایی در دشتی(کشور دل)، شور (جان من)، سه‌گاه (امان از این دل)، ماهور (به گردش فروردین)، به یاد درویش‌خان افشاری(در بهار امید) (در ملک ایران)، ماهور چهارگاه(هزاردستان به چمن)، ابوعطا(امان ز هجر رخ یار)، بیات ترک(بهار است و هنگام گشت) و شور(نرگس مست) است.

بعدها این تصانیف از سوی بسیاری از آهنگسازان و خوانندگان نامی بارها و بارها بازخوانی شد که از اهمیت و قدرت ترانه سرایی و ملودی پردازی این شاعر و ترانه سرا خبر می‌دهد.

امیرجاهد در سال ۱۳۵۶در ۸۱سالگی درگذشت.

اشعارش بیشتر مضامین میهنی، اجتماعی، عاطفی، سیاسی و فلسفی داشت و او را باید از جمله وطینه‌سراهای شاخص در کنار عارف و شیدا به شمار آورد. وی بیش از یکصد سرود و تصنیف ساخته است و دو جلد کتاب دارد که جلد اول آن دیوان امیرجاهد در سال ۱۳۳۳با نت آهنگ‌هایش به چاپ رسیده است و جلد دوم آن نیز در مرداد ۱۳۴۹چاپ و انتشار یافت.

این نواپرداز و ترانه‌سرا و تصنیف‌ساز نامی دوره مشروطه و تاریخ معاصر همچنین بسیاری از تصانیفی را که خود سروده بود با صدای خود خواند که هنوز انتشار عمومی نیافت اما این مجموعه در آرشیو‌های خصوصی برخی از اهالی موسیقی موجود است. فیلمی هم با عنوان هزاردستان امیرجاهد به کارگردانی منوچهر مشیری به صورت مستند ساخته شد که در آن گوشه‌‌هایی از زندگی و‌آثار او در گفت وگو با بزرگان موسیقی پرداخت شده است.