مشیر همایون
دانشنامه موسیقی ← مشاهیر موسیقی ← مشاهیر ایرانی

حبیب الله شهردار ، فرزند نصرالله خان سپه سالاری در سال 1264 متولد شد. وی از شش سالگی نواختن پیانو را آغاز کرد. فراگیری تار را نزد آقا حسینقلی و میرزا عبدالله ، نی را نزد نایب اسدالله ، پیانو را نزد سالار معزز و سنتور را نزد محمدصادق خان به پایان رساند.
 
از جمله فعالیت های هنری وی می توان به ضبط آهنگ های ایرانی در لندن اشاره کرد.
 
همکاری با رادیو به مدت 22 سال که 10 اول بعنوان نوازنده پیانو،  10 سال بعد مسئول برنامه های موسیقی ایرانی و 2 سال نیز مشاور هنری بود.یکی از معروف ترین آثار نوازندگی او ترانه " مرا ببوس " است. مشیر همایون علاوه بر نوازندگی در آهنگسازی نیز دست داشت .
 
وی تعدادی " اپرت " نیز تصنیف کرده است که شعر و آهنگش از خود اوست. مشیر همایون در "اپرت " روش خاصی داشت . از " اپرت " های معروف او می توان به " اپرت " یوسف و زلیخا ، خسرو و پروانه اشاره کرد. " دوستان شرح پریشانی من گوش کنید" یکی از ترانه های " اپرت " یوسف و زلیخا است که سال های سال مردم آن را زمزمه می کردند و به یاد می آورند.
 
بعد از مدتی مشیر به انجمن اخوت راه یافت و در کنسرت های آن انجمن پیانو نواخت . صفحه گرامافون دشتی و راست پنجگاه که سولو نواخته شده است، از نظر اجرا و فضای ایرانی شان جزو آثار شاخص او به شمار می آیند.
 
در سال 1288 کنسرتی به منفعت حریق زدگان آمل و کنسرت دیگری برای ترمیم خرابی های حریق بازار در خانه ظهیرالدوله تشکیل گردید که رئیس ارکستر ، غلامحسین درویش بود و مشیر همایون و سالار معزز نوازندگان پیانو بودند.
 
 اولین قطعه ای که نوشت و به شکل پانتومیم اجرا شد ، " باغ شاه " نام داشت که بعد از دوره استبداد صغیر در انجمن اخوت بازی شد. در سال 1296 نمایشنامه ای به نام " بیچاره ارومی " به مناسبت کشتار و به آتش کشیدن شهر ارومیه به دست سربازان روسی نوشت و همراه با کنسرت ، با شرکت دوستان خود ، درویش خان و رکن الدین خان به منفعت خیریه نمایش داده شد.قطعه دیگر نمایشی است به نام " دمپخت فری " که بعد از سال قحطی 1296 در تالار " گراند هتل " اجرا شد. وجه تسمیه نمایشنامه برای این است که در آن زمان بواسطه کمبود باران سال های قبل ، قحطی سختی در تهران شد و برای کمک به بینوایان به جای نان به مردم دمپخت می دادند،  این نمایشنامه با کنسرتی همراه بود که خواننده آن دایی مشیر همایون ، رضا قلی خان بود.
 
پس از درویش خان ، مشیر همایون شهردار جز کسانی بود که ذوق آهنگسازی داشت ولی به دلیل اینکه نت نمی دانست و شاگرد و کلاسی هم نداشت ، این آهنگ ها انتشار نیافت.
سبک نواختن پیانو وی ، سبک خاصی بود که شباهت زیادی به سنتور داشت. دلیلش هم شاگردی استاد محمدصادق خان بود. او ردیف موسیقی را بوسیله سنتور آموخت و عینا روی پیانو تقلید کرد.
 
مشیر همایون در یازدهم بهمن ماه 1348 در سن 58 سالگی به علت عارضه پارکینسون در گذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.