"آندری شائفنر"، متصدی موزه هنرهای انسانی، با سیستم طبقه‌بندی هورنبوشتل-ساشز مخالف بود. وی طبقه‌بندی خود را در 1932 ارائه داد. شائفنر فیزیک خالص ساز را یه ساخت ویژه و یا روش نواختن آن ترجیح می‌داد معتقد بود باید همیشه طبقه‌بندی ان مشخص شود.
در سیستم شائفنر سازها از دو حیث طبقه‌بندی شدند: "سازهای بدنه‌ای" و "سازهای بادی".
 در سازهای بدنه‌ای ایجاد ارتعاش در بدنه ساز موجب پیدایش صدا و موسیقی می گردد و در سازهای بادی ایجاد وزش در جریانگرهای هوا منتصب بر ساز موجب پیدایش صدا و موسیقی می گردد. 

منبع: http://www.tebyan.net