پژمان حدادی ۳۰بهمن ماه سال ۱۳۴۸در تهران به دنیا آمد. او از سن ۱۰سالگی فراگیری ساز تمبک را ابتدا به مدت ۲سال نزد اسدلله حجازی آغاز کرد.
از آموخته‌های ایشان بهره فراوان برد و همواره خود را در ارتباط با پایه ریزی و اساس فراگیری صحیح تمبک نوازی مدیون او می‌داند. پس از آن برای مدت کوتاهی از محضر بهمن رجبی نوازنده برجسته تمبک بهره برد که این امر راهگشای نگاه و تجربه دیگری از نوازندگی تمبک گردید و سبب شد با شوق و جدیت بیشتری به فراگیری و تمرین این ساز بپردازد. وی همچنین با پیگیری مستمر سبک‌های گوناگون نوازندگی پیشکسوتان تمبک را دنبال میکرد و شیفتهٔ سبک نوازندگان نامداری چون زنده یاد حسین تهرانی، ناصر فرهنگفر و همچنین مرتضی اعیان بود و به طریق شنیداری از آثار ضبط شدهٔ آنها تاثیر بسیار زیادی گرفت.
پس از مدتی علاقه ی زیادی به ساز دف پیدا کرد و در کنار تمرین ساز تمبک به صورت خودجوش به فراگیری این ساز پرداخت و از راه دور و شنیداری از آثار ضبط شده بیژن کامکار بهره فراوان برد.
حدادی در سال ۱۹۸۹از ایران به آمریکا مهاجرت کرد و از سال ۱۹۹۱موسیقی را به شکل حرفه‌ای دنبال کرد. پس از همکاری با چند گروه موسیقی سنتی، از جمله عشاق و نوا که در خارج از ایران فعالیّت داشتند، آشنایی وی با حسین علیزاده در آمریکا و نوازندگی در کنار ایشان در کنسرت‌های متعدد، سبب شد با انگیزه و جدیت بیشتری به فعالیت حرفه‌ای در موسیقی بپردازد.
این نوازنده تمبک و سازهای کوبه‌ای در همان سال (۱۹۹۵) به عضویت گروه دستان در آمد که حاصل آن اجرای کنسرت‌های بیشمار و ضبط آثار متعدد با این گروه چه در زمینهٔ موسیقی سازی و چه در زمینهٔ موسیقی با کلام (آوازی) در خارج و داخل ایران است. از جمله موسیقیدانان به نام ایرانی که حدادی با آنها همکاری داشته می‌توان از حسین علیزاده، کیهان کلهر، اردشیر کامکار، سعید فرجپوری، حمید متبسم، حسین بهروزی‌نیا، ارشد طهماسبی، علی اکبر مرادی، حسین عمومی، شهرام نظری،پریسا، سیما بینا و همایون شجریان نام برد.
در سال ۲۰۰۰ به همراه بهنام سامانی، رضا سامانی، حکیم لودین، جاوید افسری راد و مرشد مهرگان، ترکیب جدید گروه سازهای کوبه‌ای ضربانگ را که پیش از آن با حضور مرتضی اعیان و سیاوش یزدانی فرد فعالیّت داشت و به دلیل مهاجرت اعضای گروه برای مدتی فعال نبود را تشکیل داد که حاصل آن اجراهای بیشماری در اروپا، آمریکا، هنگ کنگ، و بسیاری از فستیوال‌های موسیقی معتبر جهانی بود.
از آثار ضبط شده با گروه ضربانگ می‌توان از نام‌هایی چون، رنگینه، موسیقی ایران و خاورمیانه و بانگ مهر نام برد.
همزمان با فعالیت در گروه دستان، ضربانگ و دیگر موسیقیدانان ایرانی، با موسیقیدانان غیر ایرانی از جمله عرب، ترک، هندی، آمریکایی و... نیز همکاری‌های اجرایی فراوانی را تجربه نمود و سبب گردید مسیر ذهنی او در راستای تحقیق و بررسی در ریتم های موسیقی فرهنگ‌های گوناگون، از جمله کشورهای مجاور ایران نیز سوق پیدا کند.
