حسین صبا (۱۳۰۳-۱۳۳۹)از استادان موسیقی ایرانی و نوازنده سنتور است.
حسین صبا چون بعد از فوت پدر، به دنیا آمده بود و تنها فرزند پسر خانواده بود نام کوچک پدر را بر وی نهادند. وی اولین استاد سنتور هنرستان موسیقی ملی بود که سنتورنوازی را نزد حبیب سماعی فرا گرفت و سپس به محضر ابوالحسن صبا  رسید و نت‌خوانی و سنتور نوازی و پیانو را نزد این استاد تکمیل کرد. حسین صبا تدریس سنتور را در هنرستان موسیقی ملی از سال ۱۳۳۰شروع نمود و تا سال ۱۳۳۸که به علت بیماری و سفر به لندن برای جراحی مغز وقف ه‌ای در کار تدریس وی افتاد منظماً به تدریس این ساز و پیانو اشتغال داشت. از شاگردان شاخص او خانم ارفع اطرائیاست که خود صاحب تألیفاتی چند است. حسین صبا در عنفوان جوانی در روز یکشنبه ۱۸اردیبهشت ماه ۱۳۳۹به علت ابتلاء به بیماری مغزی درگذشت و در مقبرهٔ ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. وی تألیفاتی در زمینهٔ موسیقی دارد که از آن جمله هستند: «آموزش سنتور»؛ بخش دوم «کتاب شور»، شامل آهنگ‌های ابوعطا، افشاری، بیات‌ترک، دشتی و نوا؛ بخش سوم «کتاب شور»، شامل آهنگ‌های همایون، اصفهان، ماهور و چهارگاه.